Ik zie het weer gebeuren en het gaat me aan m’n hart: haaksters die hun producten voor zo min mogelijk geld aanbieden. Of die producten van anderen namaken omdat ze het origineel te duur vinden. Maar handwerk hoeft niet gratis! Omdat ik opnieuw heel graag bij wil dragen aan de bewustwording rondom de prijs van haken, schrijf ik hier maar weer eens een blog over.

Haken kost tijd en mag dus gewoon geld kosten!

Het begon eigenlijk al met een bericht van iemand die een gehaakte deken gekregen had. Zij was er dolblij mee. En terecht want het is een prachtige deken! Ze had deze gekregen van een stichting die dekens haakt voor (chronisch) zieken. Geweldig natuurlijk. Maar ze riep vervolgens haaksters op om ook voor hun te gaan haken.

Maar waarom moet dat dan gratis gebeuren?

Dit is niet iets dat ik haar kwalijk neem, maar eigenlijk de hele samenleving. Waarom moeten dit soort dingen gratis gedaan worden? Waar is die kronkel gekomen dat handwerk gratis of goedkoop moet zijn?

Handwerk hoeft niet gratis, en je hoeft al helemaal geen verantwoording af te leggen over je prijzen!

Haaksters krijgen vaak te horen dat ze duur zijn. Dat hun prijzen te hoog zijn. Ik heb het zelf ook heel vaak te horen gekregen. Maar eerlijk, mijn hart brak wel een beetje toen ik een andere haakster een paar dagen geleden zichzelf zag “verantwoorden” over haar prijzen.

In een reel gaf ze uitleg over waarom ze €17,95 voor een gehaakte knuffel vraagt. In werkelijkheid, als ze de maaktijd met een minimum loon en materiaalkosten op zou tellen, zou ze uitkomen op bijna €50 per knuffel, zo rekende ze voor.

Ze vraagt daar dus maar een fractie van en krijgt evengoed vaak genoeg commentaar dat ze te duur is. Zo vaak dat ze deze verklaring van haar prijzen wilde plaatsen.

Een prijs die wat mij betreft echt veel te laag is. Voor je baas zou je ook niet voor €3,50 per uur gaan werken toch?? Waarom doen we dat dan wel massaal als we met handwerk bezig gaan?

“Dat kan ik zelf wel goedkoper”

Toen zag ik als klap op de vuurpijl nog een bericht langs komen van iemand dat ze een gehaakte tas nagemaakt heeft. Want de €170 die er voor het origineel gevraagd werd vond haar klant te duur.

Allereerst: holy copyrights Batman!! Laat ik duidelijk zijn: iets namaken van een foto van een andere maker is het schenden van hun copyrights. Dat is gewoon stelen, punt.

Maar dat is maar een deel van waar ik van schrok in dit bericht. Het andere deel was natuurlijk dat er weer over de prijs gemopperd werd. Waarom is €170 voor een gehaakte tas te veel of te duur? Er gaan merk tassen van makkelijk €250 zonder blikken of blozen over de toonbank, puur en alleen omdat het een merkje heeft.

Waarom mag een haakster, die haar tijd en energie steekt in het maken van een tas daar dan geen fatsoenlijke prijs voor vragen? Je weet wel, een eerlijke, waarin ze ook gewoon voor haar tijd betaald krijgt. En dan niet maar €3,50 per uur, of minimum loon, maar gewoon een fatsoenlijk loon!

Liefde werk, oud papier

Voor niets gaat de zon op he? Maar garen kost geld. Haken kost tijd en ervaring. Daar mag wat tegenover staan. Maar dit zit zo in de samenleving vastgeroest…

Kijk maar eens naar die stichting waar ik deze blog mee begon. Naast die zijn er nog zo’n 150 duizend andere stichtingen en goede doelen die draaien op de liefdadigheid van haaksters. Zoals de mutsjes actie van dat bekende smoothie merk. Of dus dekens haken voor (chronisch) zieken. Of knuffels voor kinderen die in het ziekenhuis liggen.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben op zich niet tegen het haken voor een goed doel. Maar je wordt er bijna mee doodgegooid zoveel verschillende dingen zijn er.

En dat gecombineerd met mensen die altijd alles maar gratis of zo goedkoop mogelijk willen zorgt er dan wel voor dat het erg gaat voelen alsof iedereen beter mag worden van jouw kunst en kennis, behalve jij zelf. Wee je gebeente als je er geld aan zou verdienen!

Maar even serieus… Wie zou er akkoord mee gaan om voor €3,50 per uur de telefoon aan te nemen voor hun baas? Waarom doen we dat dan wel als we gaan handwerken? Waarom accepteren we dit? Van de ander en van onszelf? Waarom zijn we niet een beetje liever voor ons zelf hierin? Alleen maar omdat we plezier beleven aan wat we doen? Betekent dat dan dat als je plezier beleefd in je werk je er niet voor betaald hoeft te worden? Dat je dan geen huur of hypotheek meer hebt? Dat je geen eten meer hoeft te kopen?

Of mis ik ergens iets heel erg? Ik denk het niet, ik denk dat we dit met elkaar in stand houden, en alleen als wij, als haaksters, hier anders naar gaan kijken en anders over gaan denken kan dit gaan veranderen. En dan wordt het allemaal nog leuker, voor de ander, maar vooral ook voor onszelf!

Ik hoop vooral op bewustwording

Super tof als je tot hier gelezen hebt! Voel je vooral niet aangevallen door dit verhaal, ik schrijf dit echt vanuit de grond van m’n hart met liefde voor mij, jou en die super leuke bezigheid die haken heet. Net als de eerste blog die ik hier al over schreef.

Wat ik met dit verhaal vooral wil bereiken is bewustwording, en misschien ook wel gewoon een heel klein beetje verandering. Dus als maar iemand nu haar prijzen durft op te hogen, ben ik gelukkig!

Ik sluit deze blog dus ook niet af met een spannende call to action of call to reaction zoals ik van verschillende coaches geleerd heb. Want dat voelt niet goed, dus het enige dat ik je nu nog wil wensen is een fijne dag met veel haakplezier! ❤