Het haakverhaal van Anita: Haken hielp mij tijdens mijn burn-out

In deze blog laat ik lekker eens iemand anders aan het woord. Want ik kan je wel vertellen hoe fijn of leuk het haken is, maar veel toffer is het om de verhalen van andere (beginnende) haaksters te lezen toch? In de rubriek “Het haakverhaal” vind je elke keer het haakverhaal van een andere haakster. Waarom zij begonnen is, wat zij er zo leuk aan vindt, enzovoorts. Lees jij snel het haakverhaal van Anita?

Het haakverhaal van Anita

Ongeveer 2 jaar geleden raakte ik burn-out.
Te veel en te hard gewerkt, te weinig rust genomen, de ander voorop gezet en mezelf vergeten. Tja, toen zei mijn lijf ineens dat ie niet meer wilde, gek toch! 😉

Na een paar maanden rust nemen en uithoudingsvermogen opbouwen en aan mezelf werken, zag ik in november een leuk patroon langskomen van een kerstboom, het patroon was ontworpen door Cora. En omdat ik weer een klein beetje energie had en zowaar tijd, leek het mij leuk om dit eens te proberen.
En ik vond het toch leuk!

Tijdens mijn burn-out begonnen

Na de kerstboom abonneerde ik mij op de Happy Me Box, vooral omdat ik op regelmatige basis input wilde hebben. Maar ook omdat ik daarmee allerlei steken leerde en leuke dingen haakte.
Ik leerde herkennen welke patronen mij tot rust brachten en welke mij niet echt liggen (dat kan dus blijkbaar ook).
Vooral het regelmatige haakwerk vind ik heerlijk, zoals de kerstboom en het sterrenkussen.

Inmiddels heb ik alle steken die ik vroeger op de lagere school heb geleerd, weer opgehaald. Ik geniet er echt van als ik een leuke knuffel heb gehaakt (zoals de flamingo onlangs) en de jarige kleindochter er meteen mee gaat spelen.

Ook het boodschappennet vind ik superleuk geworden, ik gebruik hem bijna dagelijks. Dit net was een patroon waar ik mijn hoofd bij moest houden (steeds 8 lossen tellen) en tegelijk wisten mijn handen steeds beter wat ze moesten doen, het ging bijna automatisch.

Maar ik weet inmiddels ook dat ik niet blij wordt van haakwerk met teveel (kleine) onderdelen die aan elkaar genaaid moeten worden. En dat ik dat soort patronen maar beter kan laten liggen.

Een bron van ontspanning

Voor mij is haken echt een bron van ontspanning geworden. Gewoon zo maar tussendoor, tijdens een lange autorit of wanneer we een filmpje kijken. De regelmatigheid van het bewegen van mijn handen, mijn hoofd er bij houden om het patroon te lezen en uit te voeren – het zorgt er voor dat ik mijn werk kan los laten. Het geeft rust in mijn hoofd en rust in mijn lijf.

“Voor mij is haken echt een bron van ontspanning geworden”

In mijn dagelijks werk, als vrijgevestigd relatie- en stress therapeut, maak ik best het een en ander mee. Ik hoor vaak verhalen die me bij blijven, er is zoveel verdriet en gemis en strijd, zoveel trauma en onrecht – dan in de avond een stukje haken helpt mij om de verhalen weer kwijt te raken.
En ik vind het super bevredigend om zelf dingen te maken 😊

Wil jij dit ook? Schroom dan niet om Cora te vragen om je te leren haken of je haakkennis weer op te frissen. Ik heb er alle vertrouwen in dat je net zo gaat genieten als ik!

Dit haakverhaal is geschreven door Anita Terlouw. Je kunt haar kennen van haar praktijk Inconnecto.

Heb jij ook een leuk haakverhaal dat je wilt delen? Neem contact op en we kletsen er samen over!